Frezowanie jest głównym i bardzo ważnym aspektem projektowania i technologii produkcji wspomaganej komputerowo (CAD/CAM). Wysoka dokładność frezowania skraca czas potrzebny na dostosowanie obrabianego produktu i zapewnia odbudowie większą trwałość i estetyczny wygląd. W przeciwieństwie do technik odlewania czy prasowania, metoda frezowania opiera się na selektywnej redukcji gotowych bloczków za pomocą wierteł w celu uzyskania ostatecznego kształtu.

We frezarkach dentystycznych wykorzystujemy różne rodzaje wierteł:

– do ceramiki szklanej frezy diamentowe,
– do tlenku cyrkonu z powłoką diamentową DC (diamond count),
– natomiast stalowe frezy do PMMA.

3 osiowe frezarki numeryczne

Ten typ urządzenia frezującego ma stopnie swobody w trzech kierunkach przestrzennych. W ten sposób punkty ścieżki frezowania są jednoznacznie definiowane przez wartości X, Y i Z. Inwestycja obliczeniowa jest zatem minimalna. Frezowanie podprzekrojów, rozbieżności i zbieżności osi nie jest jednak możliwe. Wymaga to wirtualnego blokowania w takich obszarach. Wszystkie 3-osiowe obrabiarki stosowane w stomatologii mogą również obracać element o 180° podczas obróbki wewnętrznej i zewnętrznej.

Zaletą takich frezarek są krótkie czasy frezowania oraz uproszczone sterowanie za pomocą trzech osi. W rezultacie takie urządzenia frezujące są zwykle mniej kosztowne niż te z większą liczbą osi.

4 osiowe frezarki numeryczne

Oprócz trzech osi przestrzennych, mostek napinający elementu można również obracać nieskończenie zmiennie. Dzięki temu możliwe jest dostosowanie konstrukcji mostowych o dużym przesunięciu w pionie do zwykłych wymiarów formy, a tym samym wpływa to na oszczędność materiału i czasu frezowania.

5 osiowe frezarki numeryczne

Przy frezarce 5-osiowej, oprócz trzech wymiarów przestrzennych i obrotowego mostka napinającego (4 oś), istnieje również możliwość obracania wrzeciona frezującego (5 oś).

Umożliwia to frezowanie skomplikowanych geometrii z podsekcjami, jak na przykład stałe protezy częściowe żuchwy na zbieżnych zębach filarowych (końcowy trzonowiec skierowany w stronę płaszczyzny przyśrodkowej), a także korony i stałe podbudowy protez częściowych, które w wyniku anatomicznie zredukowanej formacji, demonstrują zbieżne obszary na zewnątrz konstrukcji.

Warianty frezowania

1. Frezarki na sucho

Obróbkę na sucho stosuje się głównie w przypadku półfabrykatów z tlenku cyrkonu o niskim stopniu wstępnego spiekania.

Daje to kilka korzyści:

• Minimalne koszty inwestycji w urządzenie frezujące.
• Brak absorpcji wilgoci przez formę ZrO2, w wyniku czego nie ma wstępnego czasu suszenia ramy ZrO2 przed spiekaniem.

Wady:

• Niższy stopień wstępnego spiekania skutkuje wyższymi wartościami skurczu podbudów.

2. Frezarki na mokro

W tym procesie frez diamentowy lub węglikowy jest chroniony przez rozpylanie chłodnej cieczy przed przegrzaniem frezowanego materiału. Ten rodzaj obróbki jest konieczny w przypadku wszystkich metali i ceramiki szklanej, aby uniknąć uszkodzeń spowodowanych wydzielaniem się ciepła.

Obróbka „na mokro” jest zalecana, jeśli do procesu frezowania stosuje się ceramikę z tlenku cyrkonu o wyższym stopniu wstępnego spiekania. Wyższy stopień wstępnego spiekania powoduje zmniejszenie współczynnika skurczu i umożliwia mniejsze zniekształcenia spieku.

3. Hybrydowe frezarki

Te urządzenia pozwalają na frezowanie zarówno w środowisku suchym, jak i mokrym. W związku z czym można połączyć zalety obu tych wariantów oszczędzając jednocześnie miejsce w pracowni.

Frezarki Aidite